چون کتابی رازآلود سطر به سطر میخوانمت...

چشمانت آن جملاتی ست که نمیفهمم ولی چون کلماتش چشمگیرند و چون خوب جایی نشسته اند هزار باره میخوانمشان...

و سیر نمیشوم از این دیوانه خوانی...

 

در این جنگل باید رقصید...

باید دیوانه وار رقصید...

هرجا که هستم گاهی تورقی میکنم جنگل چشم هایت را...

نوشته شده در سه شنبه 93/9/11ساعت 7:50 صبح توسط حنانه نظرات ( ) |

» بازگشت
ماهی کوچولو
سکوت....خاموشی...
غبار تکانی....
ذهن خسته...
[عناوین آرشیوشده]